|
|
Post by Redjna on Aug 23, 2013 6:50:15 GMT
Post 46 Mercy
Een mooie vrouw liep voor hem in een veld. De zon straalde, het was prachtig weer en de vogeltjes floten. De vrouw wenkte hem dichter bij te komen. Mercy stond redelijk ver weg en kon het gezicht van de vrouw niet zien. Lachend kwam hij dichterbij en toen zag hij de bekende golvende donkerbruine haren, dezelfde ogen als die van hem en de bekende lag. Het was zijn zus die voor hem stond."Liga!" riep Mercy lachend.
Plots veranderde de omgeving. Zijn zus veranderde in haar bekende paarse draak, geketend met zware ketenen aan rotsen, trekkend om haar vrij te krijgen en al brullend haar frustraties kwijt te raken. Voor haar stond een man, verstopt in een mantel. Er schoten zwarte stralen van de man naar de draak en waar de straal haar raakte verschenen zwarte plakken. Ze brulde van pijn.
"Laat ze met rust!" riep Mercy. De man draaide zich om en Mercy zette een paar stappen achteruit. "Neen, dit kan niet waar zijn." zei hij tegen zichzelf. De helder blauwe ogen zagen hem aan, de lange witte baard was er ook nog altijd, die scheve grijns op zijn gezicht en het litteken dat over zijn gezicht liep. Het was Tririgon, de duistere tovenaar die ze vele jaren geleden gevangen hadden genomen.
"Ja Mercy, ik ben het." zei hij met raspende stem. "Zoals je ziet heb ik je zusje al gevonden. Ze zal mijn bevelen terug opvolgen. Maar er is niets zo sterk als een volgroeide zwarte draak! Dus kom naar hier, doe wat ik wil en je zusje kan nog een goed leven krijgen in haar gevangenschap. Anders gebeurt dit..." ging hij verder.
Tririgon draaide zich om en een dikke zwarte straal ontsnapte aan zijn hand richting zijn zus. Ze kermde van de pijn en draaide in alle richtingen om te proberen te ontsnappen. Doodop viel ze op de grond. Geen fut meer om te vechten. Langzaam veranderde ze terug in haar mensenvorm. Ze lag naakt op de grond, de ketenen veranderde met haar mee, ze waren gesmeed met magie en konden alle vormen aannemen. Liga lag luid te wenen op de grond, haar ogen stonden glazig en het leek erop dat ze al lang gevangen genomen was. Mercy stond hulpeloos te kijken. Hij wilde haar zo erg vastnemen, troosten en zeggen dat alles goed kwam.
Zijn haat tegenover de man kwam boven en hij stormde op hem af. "Ik zal je vinden en als ik je vind dood ik je en bevrijd ik mijn zus. Je zal wensen dat je nooit mijn zus hebt gevangen genomen!" schreeuwde hij in zijn gezicht.
"Het gaat niet om je zus Mercy, het gaat om jou. Het heeft altijd al om jou gedraaid." Mercy stond terug verbaasd te kijken. "Zwarte draken zijn de koningen onder de draken. Ze zijn sterk en hun krachten zijn onge-evenaard. Je zou ervan verschieten wat je allemaal kan als je krachten op hun sterkst zijn. Je zult terug van mij worden of je sterft!"
Een bliksemschicht trof hem recht in zijn borstkast.
"NEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEN!" Mercy sprong recht uit zijn bed, bezweet en angstig. Had hij het gedroomd? Was het allemaal maar een droom? Niet echt? Maar het leek zo echt. De draak in hem was ook uit zijn doen. Hij was aan het draaien en keren en probeerde zich te verstoppen. Zou Tririgon hem echt hebben gevonden? Liga! Zijn zus! Als het echt waar was moest hij haar vinden. Maar als het maar een droom was liep hij in de val. Hij zat terug neer en legde zijn hoofd in zijn handen. Zachtjes begon hij te wenen. Hij had hulp nodig en hij kon enkel gaan naar de mensen die hij kenden en die hem volledig kenden. Hij moest naar de heks en de weerwolf. Dat was zijn enige kans op enig succes.
Snel kleedde hij zich aan en liep de donkere nacht in naar het huis van zijn vrienden...
(OOC: Ik gaan nog karrakters aanmaken voor Liga en Tririgon.)
|
|
|
|
Post by Gilraën on Aug 23, 2013 9:08:50 GMT
Post 47 Luna
De kinderen waren over enthousiast over de komst van hun broertje of zusje, ze stelde continue vragen, wanneer die geboren zou worden, wat het is, hoe die zou heten. En dat zo vroeg op de ochtend of eigenlijk bijna nacht, het was half vijf, normaal zouden ze pas een uur later wakker worden maar door Luna's gespuug werden ze allemaal vroeger wakker.
Opeens hoorde ze hard geklop op de deur. ''Wie zou dat kunnen zijn zo vroeg?'' Mompelde Dante. Met alleen een broek aan liep hij naar de voordeur en opende die.
''Mercy?'' hij keek naar de man, hij zag er uit alsof hij een zware nacht had gehad. ''Is er iets?'' vroeg hij en liet de man binnen.
Luna trok snel een badjas aan, ze stuurde de kinderen terug naar bed en liep de keuken in, ze goot wat water in de gietijzeren ketel en zette het op het vuur om te laten koken.
|
|
|
|
Post by Redjna on Aug 23, 2013 10:55:52 GMT
Post 48 Mercy
Hij kwam bezweet en met slapende ogen aan bij Dante en Luna. Dante liet hem snel binnen en Mercy begon te ijsberen in de keuken.
"Ik ga jullie hulp nodig hebben." Begon hij. "Maar eerst moeten jullie iets weten over mijn verleden."
Hij keek nog even naar Dante en Luna en schatte of hij ze wel echt kon vertrouwen. Met een zucht besefte hij dat hij geen keus had, hij had hulp nodig.
"Ik heb hier altijd met mijn ouders en zus gewoond. Tot mijn 10 jaar. Dan heeft een duistere tovenaar, Tririgon genaamd, mij en mijn zus ontvoerd om mijn ouders te dwingen om voor hem het vuile werk op te knappen. Toen ik 20 werd eiste hij dat ik mee ging doen met mijn ouders, dorpen verbranden, mensen onderwerpen, enzovoort. Mijn ouders wilde niet hetzelfde lot voor ons en vielen Tririgon aan maar hij was te sterk voor hun. Ze hebben hem lang genoeg op afstand kunnen houden zodat ik en mijn zus konden ontsnappen. Maar ze zijn zelf door Tririgon gedood toen ze het probeerde. Tijdens onze vlucht zijn we elkaar kwijtgespeeld en nu vlieg ik elke nacht rondjes om mijn zus terug te zoeken."
Toen Mercy dit allemaal vertelde kwamen de emoties terug boven en liepen er af en toe tranen over zijn wangen. Nadien vertelde hij zijn droom die zo levensecht leek.
"Ik weet dat jullie het druk gaan hebben met jou nacht der heksen, maar zou je me daarna alsjeblieft kunnen helpen. Ik verwacht niet dat jullie meegaan, jullie hebben kinderen en een goed leven, maar als je me kan leren hoe ik me kan beschermen tegen zijn magie, zou het al een hele stap vooruit zijn."
Hij hoopte vurig dat ze ja zouden zeggen, hij had er alles voor over om zijn zus uit de klauwen van het duistere te redden...
|
|
|
|
Post by Gilraën on Aug 23, 2013 12:03:44 GMT
Post 49 Luna
Luna luisterde aandachtig. Ondertussen had het water al gekookt en gaf ze Mercy een kop thee in de hoop dat het hem deed kalmeren. Zelf nam ze ook wat thee, haar maag was nog steeds van streek.
''Ik heb een idee, maar dan moet je met me mee gaan vanavond.'' sprak Luna.
Ze pakte een stoel en ging zitten. ''Ik heb wat van je nodig, een ketting, een ring, iets persoonlijks wat je altijd bij je draagt. Dat moet je meenemen naar de coven, wij zullen met zijn alle een spreuk doen zodat magie van buitenaf geen effect op je hebt, alleen dat van ons omdat wij de spreuk doen.'' Luna zuchtte en keek naar de man. ''Ik begrijp dat je het moeilijk vind, maar als je echt hulp van ons wilt hebben moet je ons vertrouwen, onze magie is goed en zullen het nooit voor kwade gebruiken.''
Dante was het met zijn vrouw eens, hij stond achter haar en gleed zijn vingers door haar rode lange haar. ''De magie van de coven is sterk, niemand en dan ook niemand anders kan magie op jou uitoefenen, niet lichamelijk en ook niet geestelijk.'' sprak Dante.
|
|
|
|
Post by Redjna on Aug 23, 2013 12:47:22 GMT
Post 50 Mercy
Mercy begon te twijfellen. Meegaan naar een coven van heksen? Dat was de laatste plaats waar hij zich wou bevinden. Alle gedachten raasden tesamen door zijn hoofd. Maar één bleef elke keer terug komen. Zijn zus. Als dat hielp zijn zus terug te krijgen, wat heeft hij dan te verliezen?
"Ik doe het." zei hij vastbesloten. "Maar als één van jullie iets verkeerds probeert te doen, ruk ik hem in stukjes." zei hij er kalm achter.
Mercy had nog nooit een echte coven bijeenkomst meegemaakt, dus wist niet wat hij exact moest verwachten.
"En wat dat persoonlijk ding betreft..." Uit zijn zak nam hij een gouden ring en gooide het zachtjes naar Luna. Het was een gouden ring met speciale tekens erin gegraveerd. Hij zag Luna er onbegrijpelijk naar zien.
"Dat is drakenschrift." Legde hij uit. "Ik heb het gekregen van mijn ouders toen ik nog klein was. Mijn zus heeft exact dezelfde. De namen van ouders staan erin gegraveerd samen met de woorden: 'Waar en wanneer, we zullen altijd samen zijn.' "
Hij hoopte dat het goed genoeg zou zijn.
|
|
|
|
Post by Gilraën on Aug 23, 2013 13:01:14 GMT
Post 51 Luna
Luna zuchtte ''Wat vriendelijker mag ook wel, ik zei dat we goede heksen zijn, als je aan ons twijfel stel ik voor om het dan allemaal lekker zelf uit te zoeken.'' snauwde ze.
Dante lachte zachtjes. ''Hormoontjes?'' zei hij speels.
''Maak je maar geen zorgen, ze zullen je niks doen, zelfs de covenleidster niet. Zoals Luna zei, ze zijn goede Heksen, zij zullen absoluut geen kwaad doen, wat zat dat ook al weer?'' vroeg Dante.
''De wet van drie. Denk immer aan de Wet van Drie. Wat gij geeft, krijg gij terug maal drie. Vergeet deze les in geen geval. gij zult krijgen wat gij toekomen zal.” sprak Luna.
''Dat was het ja, alles wat zij doen zullen terug komen, of het goed is of kwaad, het komt terug, daarom zouden geen van hen jou kwaad doen omdat het drie keer terug zal komen naar hen.'' legde Dante uit, hopend dat de man wat rustiger werd, hij voelde de nerveusheid van de man.
|
|
|
|
Post by Redjna on Aug 23, 2013 13:15:11 GMT
Post 52 Mercy
Mercy werd al een beetje rustiger.
"Sorry." zei hij. "Maar het beeld van mijn zus die gemarteld werd heeft me volledig in zijn macht."
Hij keerde even in zich terug en voelde aan wat de draak voelde. Hij was rustig en liet weten dat hij het eens was met Mercy's beslissing. Hij zou ook doen wat moest gebeuren. Het was immers ook zijn zus.
"Het staat vast. We komen met je mee. Kan ik voor de rest nog met iets helpen?" Mercy dacht dat zijn dag er niet veel beter uit ging zien. De beelden waren veel te echt om een gewone droom te zijn. Tririgon had hem gevonden, dus moest hij hier ook zo snel mogenlijk weg.
|
|
|
|
Post by Luna McFall on Aug 24, 2013 8:08:38 GMT
Post 53 Luna
''Een goed humeur zou fijn zijn, maar verder hoef je niks mee te nemen.'' sprak Luna. Ze geeuwde en strekte haar armen.
Dante was al bezig met het bereiden van het ontbijt, ondanks dat het nog zo vroeg was. Hij had al honger.
''Blijf je hier ontbijten?'' vroeg Dante.
Luna had zelf niet echt honger, ze had het idee dat niks in haar maag zou blijven als ze wat zou eten nu.
|
|
|
|
Post by Redjna on Aug 26, 2013 10:20:05 GMT
Post 54 Mercy
"Ja, lekker. Doe mij ook maar een bordje." zei hij. Eten verzette misschien zijn gedachte een beetje.
Hij zag dat Luna niet echt lekker in haar vel zat.
"Alles goed met jou?" vroeg hij. "Je ziet er een beetje belabberd uit. Niet slecht bedoeld natuurlijk."
|
|
|
|
Post by Gilraën on Aug 27, 2013 13:00:01 GMT
Post 55 Luna
Dante gaf Mercy een bord met brood, kaas, en appels, ook gaf hij Mercy een beker met warme Mede.
''Ja het gaat wel, ik voel me wel belabberd.'' lachte ze zachtjes. De geur van Mede maakte haar nog misselijker, ze stond op en liep naar het raam en opende die voor wat frisse lucht.
|
|
|
|
Post by Liga Belviot on Aug 28, 2013 9:26:56 GMT
Post 56 Mercy, Liga, Tririgon
Mercy at alles met veel smaak op. Hij had honger en kon op dit moment alles eten. Een vreemde sensatie raasde door zijn lichaam. Langs de ene kant was hij doodsbang, Tririgon had hem gevonden en zijn zus was in zijn macht, langs de andere kant was hij enthousiast over zijn komende missie. Hij wist waar zijn zus was en er was een kans om haar te bevrijden. Hoe wist hij nog niet, maar hij zou het proberen of sterven in zijn poging. Met een lach op zijn gezicht at hij zijn bord leeg.
Liga lag te kermen op de grond. Die laatste schok had haar versuft. De ketting rond haar nek zat strak en ze kon moeilijk ademen. Natuurlijk was dit gedaan om te voorkomen dat ze haar gassen kon gebruiken. Tririgon was misschien duister, maar ver van dom. Haar kleding lag in stukjes rond haar en ze besefte plotseling dat ze naakt op de grond lag. Tririgon stond een paar meter verder naar haar te staren. De eikel had nog een glimlach op zijn gezicht. Liga schaamde zich niet over haar naaktheid en wankellend stond ze recht.
"Je broer is terecht." zei Tririgon. Liga schrok op. Hij leefde nog? "Ik heb hem kunnen overtuigen om naar hier te komen. Als alles goed gaat heb ik je snel niet meer nodig." Liga wist wat dat betekende. Zijn duistere plannen waren bijna compleet en als hij de absolute macht had zou hij hun waarschijnlijk doden.
"Mijn broer zal wel een manier vinden om mij te bevreiden en jou te doden!" spuwde Liga terug. Het was meer om zichzelf te overtuigen dan een dreigement.
"We zullen zien." antwoorde Tririgon kort en met een lach draaide hij zich om en ging terug naar zijn kasteel wat verderop, verstopt tussen de bergen. Liga bleef alleen achter.
|
|
|
|
Post by Luna McFall on Sept 3, 2013 9:22:39 GMT
Post 57 Luna
Dante glimlachte naar zijn vrouw. ''Ik hoop dat het je lukt om de pompoen taarten te maken.'' grapte hij. Hij raakte haar rode haren aan en kuste haar wang. ''Dat is waar ook ja.'' mompelde ze. Elk jaar met Halloween maakte zij pompoen taarten voor de koven en nam die dan mee, na de rituelen aten ze de taarten op. Het was iets waar elk jaar de hele koven naar uit keek.
''Maak je geen zorgen, dat komt wel goed.'' lachte ze. Ze keek naar Mercy. ''Lust jij ook pompoen taart? misschien dat ik extra zou moeten maken.'' zei ze.
|
|
|
|
Post by Redjna on Sept 11, 2013 10:30:19 GMT
Post 58 Mercy
Mercy lachte om de vraag van Luna.
"Ik ben een draak, er is niet veel dat ik niet lust." Een draak kon op alles leven, van een hert tot een boom tot een net uitgekomen kuiken als voorgerecht. Zolang hij het kon kauwen, kon hij het opeten. Hij was wel een beetje nerveus voor de coven. Nog altijd was hij schuw tegenover alles dat magisch was, maar zijn zus moest gered worden en als hij daarbij de hulp nodig had van wat magiërs, dan moest dat maar gebeuren.
Om zijn gedachten een beetje te verzetten, nam hij één van de pompoenen, sneed de bovenkant eraf en begon hem uit te hollen.
|
|
|
|
Post by Luna McFall on Sept 11, 2013 18:59:54 GMT
Post 59 Luna
''Kom je me helpen met de taarten? Ik moet nog wel naar de markt voor een paar ingrediënten, maar het duurt nog wel paar uur voordat de bel van de markt gaat ringen.'' mompelde Luna, ze geeuwde weer en besloot ook maar te beginnen met het uithollen van de pompoenen.
|
|
|
|
Post by tririgon on Sept 12, 2013 8:57:34 GMT
Post 60 Tririgon
Tririgon liep door zijn kasteel. Zijn slaven waren druk in de weer en uit de keuken kwam er de smakelijke geur van geroosterd zwijn, gemarrineerd in mede afgewerkt met kruiden. Het water liep hem al in de mond. Dit was ook een speciale dag. Eindelijk kon hij na al die jaren terug verder met zijn plannen. De zware eiken deuren van zijn troonkamer stonden open en het gezang van oorlogsliederen vulde de kamer en de gangen. Zijn kapitein was terug van zijn missie.
"Zo te zien was je missie een succes." zei Tririgon tegen de man. De kapitein zat er met vijf van zijn beste mannen en bij het horen van de stem van hun meester sprongen ze allemaal in het gelid.
"Jawel heer. De zuidelijke landen hebben zich onderworpen. Vrouwen zijn als slaven meegenomen, de mannen zullen in gevechten worden ingezet en de kinderen zijn afgemaakt. Zoals u voorspelde zijn ze doodsbang voor u en doen ze alles wat er gedaan moet worden."
Tririgon voelde even aan zijn gordel met magische stenen en glimlachte naar de kapitein.
"Het arsenaal monsters in uw gelederen zal daar ook wel iets mee te maken hebben." zei hij droog tegen zijn kapitein. "Geef de vrouwen aan de troepen en zeg tegen de koks dat ze een feestmaal voorbereiden voor jou en je mannen. Dat hebben jullie wel verdient. Morgen is het de beurt aan de noordelijke landen. Ook zei zullen vallen voor mijn troon. Ga nu en stel me niet teleur!"
Met een ferme "Ja heer!" verdwenen ze terug naar hun kameraden met het goede nieuws. Tririgon zette zich op zijn troon en overdacht de net gekregen informatie. Als hij de nieuwe slaven zou inzetten bij de nieuwe gevechten, leidden zijn troepen minder schade. Hij zou ze later nog nodig hebben om dat dorpje waar zijn zwarte draak zich in verschool plat te laten branden...
|
|
Allé, ik doen da toch ni. 
in Fantasy kan voor mij alles. 