|
|
Post by Redjna on Aug 20, 2013 14:26:42 GMT
Post 16 Redjna
De zwarte draak stond nog steeds midden in het bos en het zag ernaar uit dat zijn vijand niet achter hem aan was gegaan. Hij reageerde zich nog eens met een machtige brul af en liet een machtige bliksemsicht uit zijn bek naar de wolken spuwen. De omgeving werd daardoor voor een paar seconden helder verlicht.
Mercy begon zijn controle van de draak terug te herwinnen. Het beest in hem begon te bedaren en omdat het gevaar geweken was, liet hij Mercy terug toe alles te controleren. De draak begon terug te krimpen en plots stond Mercy, volledig naakt en zwaar ademend in het midden van het bos. Tijdens de transformatie had hij zijn kleding nog aan en die lag nu in stukjes verspreid in het bos. Hij keek even rond en herkende meteen de plek waar hij was. Omdat hij dit vroeger nog eens een paar keer had meegemaakt, had hij geleerd om pakjes met kleding te verstoppen in het bos voor het geval dit zich nog eens voordeed. Hij stapte richting een dikke eik en graafde een pakje kleding tussen zijn wortels uit. Het onweer was afgezwakt tot een klein buitje tot het helemaal verdween en de zon rustig terug zijn weg vond tussen de wolken. Hij kleede zich aan en wandelde rustig terug naar zijn huis waar de man nog steeds stond maar nu met een paar wachten rondom hem.
Hij wist het, zijn tijd was gekomen. De mensen hadden hem door en nu werd hij ter verantwoording geroepen. Ze hadden hem in de gaten en de herbergier wenkte hem dichter te komen. De wachters deden niets. Misschien was er toch een beetje hoop.
|
|
|
|
Post by Luna McFall on Aug 20, 2013 14:32:35 GMT
Post 17 Luna
''De vreemdeling is weg of niet soms?'' vroeg Dante, hij gaf de man een knipoog om het spelletje mee te spelen.
De wachters bekeken de man grondig, er was niks vreemds aan hem te merken, nette en schone kleding, geen verwondingen, niks bijzonders!
''Kom, je ziet er moe uit, mijn vrouw zal wat lekkers voor je koken.'' Dante nodigde de man uit, waar de wachters bij zaten, hij deed dat om zo normaal mogelijk over te komen, en de indruk te geven dat hij en de man vrienden waren.
|
|
|
|
Post by Redjna on Aug 21, 2013 6:38:18 GMT
Post 18 Redjna
Mercy stond er een beetje verbouwereerd bij. Nam hij hem nu in bescherming?
"Euhm... Ja hoor, de vreemdeling is weg." zei Mercy.
De wachten bekeken hem even en vertrokken terug naar hun post in het dorp. Mercy keek de man verdacht aan.
"Sorry, maar ik moet je aanbod afslaan. Ik weet niet hoe ik ga reageren in de buurt van je vrouw. En ik moet nog een bestelling hout afleveren."
Zonder nog iets te zeggen ging Mercy terug naar binnen om hem op frissen.
|
|
|
|
Post by Luna McFall on Aug 21, 2013 8:48:50 GMT
Post 19 Luna
''Alsof ik hem zou uitnodigen...'' mompelde Dante. Er kwam niet eens een bedankje af. ''De volgende keer verlink ik hem wél.''
Dante keerde terug naar huis, hij was in een slecht humeur, eenmaal aangekomen vertelde hij zijn vrouw alles wat er gebeurd was.
''Een draak? Draken zijn zeldzaam, hij is dus een gevaar voor het dorp, als hij zijn draken krachten niet in controle kan houden.'' sprak Luna. Ze tuurde uit het raam. ''Misschien moet ik met hem praten? Ik kan een drankje maken dat hij zijn krachten wel in bedwang houdt.'' Vervolgde ze.
Dante kwam achter haar staan, zijn handen gleden over haar strakke korset, zijn lippen streelde haar blote nek zachtjes. ''Nee, ik denk niet dat dat een goed idee is, hij zei al dat hij niet wist hoe hij op jou zou reageren, iets in hem is bang voor je, of in ieder geval, hij wilt jou niet in zijn buurt hebben.'' Dante raakte haar vuur rode haren aan.
Luna glimlachte ''Apart, meestal moet ik de mannen van me afslaan.'' grapte ze en kuste Dante's lippen speels. ''Pas op voor hem, ik wil niet dat hij je nog een keer omver gooit.'' Dante sloeg zijn armen om zijn vrouw en hield haar stevig vast en kuste haar.
|
|
|
|
Post by Redjna on Aug 21, 2013 10:41:14 GMT
Post 20 Mercy
Toen hij de deur achter zich dichtsmeet, bleef hij nog even staan. Zijn hart bonsde in zijn keel. Dit was veel te gevaarlijk. Die man kan nog eens voor problemen gaan zorgen en hij verborg iets. Die smak tegen die boom had hem iets moeten doen. Mercy zou de man in het oog houden. Als hij zijn geheim wist, kon hij er misschien voor zorgen dat zijn geheim ook veilig bleef. Maar dat waren zorgen voor later. Eerst het hout gaan afleveren.
De burgemeester was uitermate gelukkig met de levering en vroeg of Mercy het hout wou afleveren op het plein. De mensen waren al op de hoogte van de gebeurtenissen van die ochtend en de wachten stonden dubbel op post om de vreemdeling die herrie wou schoppen op tijd te kunnen snappen. Het verhaal dat hij, Mercy, de vreemdeling had weggejaagd, lag ook op ieders lippen en de nodige jonge vrouwen keken nu heel anders tegen hem aan. Speelse blikken en giechellende vrouwen hielden hem nu bij. Maar daar had Mercy op het moment geen gedachten voor. Met een volle buidel voor het gedane werk zat hij er toch mee in dat hij de vrouw zo onrespectvol had behandeld.
Hij stond voor de deur van het huis en wou net op de deur kloppen maar deed het niet. Waarom was hij toch zo bang van die vrouw? Hij kende haar zelfs niet. De draak liet weten dat hij hier niet wou zijn maar hij maakte geen aanstalte om te veranderen. Misschien was hij ook nieuwsgierig. 'Alleen even verontschuldigen en daarna weer weg' dacht hij bij zichzelf en voor hij zich kon bedenken, klopte hij hard op de deur...
|
|
|
|
Post by Gilraën on Aug 21, 2013 11:03:05 GMT
Post 21 Luna
Dante en Luna schrokken beiden van het harde geklop, Dante beet perrongeluk in Luna's lip, met zijn scherpe hoektanden. Bloed lip langs haar mond hoek. ''Sorry!'' zei Dante en pakte een doekje om het bloed van haar mond te vegen. Luna lachte ''Geeft niet.'' ze pakte het doekje aan en liep naar de deur.
''Goede middag.'' sprak ze, ze herkende de man niet van de markt. Ze bekeek hem grondig, ze zag dat hij nerveus was. Haar groene ogen keken recht in zijn ogen.
|
|
|
|
Post by Redjna on Aug 21, 2013 11:58:18 GMT
Post 22 Mercy
Het duurde even vooraleer er werd open gedaan. Misschien waren ze niet thuis. Plots ging de deur open en stond de vrouw vlak voor hem. Een zachte grom kwam van zijn lippen, een waarschuwing van de draak aan Mercy zelf om op te passen. De vrouw maakte de draak echt bang.
"Goede middag." zei ze. Ze bekeek Mercy alsof ze hem nog nooit had gezien. Zou ze hem echt niet herkennen? Ze bleef Mercy in de ogen kijken met een vriendelijke glimlach op haar gezicht. Hij werd er toch een beetje nerveus van maar duwde de emoties weg en zei op zijn meest beleefde maar toch nerveuze toon:
"Euhm... Goede middag mevrouw. Ik wou me excuseren voor deze morgen. Het was niet mijn bedoeling u omver te lopen."
|
|
|
|
Post by Gilraën on Aug 21, 2013 12:20:52 GMT
Post 23 Luna
''Ah dus u was de persoon die mij omver liep, het is al goed. Ik zou het wel oprijs vinden als u mij de volgende keer, mocht weer gebeuren. Mij dan wel overeind te helpen.'' lachte ze vriendelijk. Ze voelde een vreemde energie uit hem stromen. Het leek wel alsof hij ruzie had met zich zelf, twee energieën die met elkaar in de clinch lagen.
''Had u haast van morgen, u was zo snel weg dat ik uw gezicht niet eens had kunnen zien.'' vroeg ze.
Luna was nieuwsgierig naar de man, ondanks het verhaal dat Dante had verteld was zij niet bang voor hem.
|
|
|
|
Post by Redjna on Aug 21, 2013 12:45:15 GMT
Post 24 Mercy
"Dat beloof ik mevrouw." Antwoorde Mercy op de eerste vraag. En hij meende het ook. Ze leek vriendelijk en het slechte gevoel bedaarde een beetje. De draak in hem dacht er hetzelfde over. Vertrouwen was er nog niet, maar ze waren er beide van overtuigd dat ze hun geen pijn zou doen, als ze dat al zou lukken.
"Dat is nogal moeilijk uit te leggen. Misschien een verhaal voor een andere tijd." Met een vriendelijke buiging draaide hij zich om om terug te vertrekken maar bedacht zich toen. Hij draaide zich traag terug om en zei: "Uw man had me duidelijk gemaakt om u voortaan met rust te laten. Maar wat heeft u man verteld over mij?"
|
|
|
|
Post by Gilraën on Aug 21, 2013 13:05:24 GMT
Post 25 Luna
Luna grijnsde ''Alles.'' antwoordde ze simpeltjes. Nonchalant leunde ze tegen de deur post met haar armen over elkaar.
Dante stond in de keuken mee te luisteren naar wat er werd besproken, het verbaasde hem dat de man naar zijn huis is gegaan om zijn excuses persoonlijk aan haar door te geven.
''Maak je geen zorgen, we houden onze monden dicht.'' ze bekeek hem nogmaals. ''Ik kan wat voor je maken, een drankje waardoor je je krachten makkelijk onder controle kan houden, als mensen er achter komen wat jij bent, ben je de klos.'' zei Luna. ''Als je dat wilt natuurlijk.''
|
|
|
|
Post by Redjna on Aug 21, 2013 13:18:32 GMT
Post 26 Mercy
Mercy's ogen stonden plots wijd open. "Je...bent...een heks?" Snel zette hij een paar stappen achteruit. Hoe was het mogenlijk? Hij liep in de armen van een heks. En ze wou hem een drankje geven! Van alle gedachten raasde door zijn hoofd: wilde ze hem controleren, gebruiken voor haar eigen doeleinden, wou ze hem uit de weg ruimen of gewoon helpen? Dat laatste schrapte hij snel uit zijn lijst. Wat hij had meegemaakt met heksen en tovenaars was niet echt leuk en wat hem betrof waren alle heksen slecht. De draak schreeuwde in zijn hoofd: 'VLUCHT!' maar Mercy's benen bewogen niet. Hij was verstijfd van angst. De heks zette een stap naar voor en instinctief begon Mercy naar achter te bewegen, weg van de heks en haar verdorven huis.
Maar als hij vluchte zorgde ze er misschien toch nog voor dat zijn geheim werd prijsgegeven.
"NEEN!" riep hij plots wat harder dan hij zelf wilde en ging wat stiller verder, "Jij geeft mij niets en ik drink niets van wat jij klaarmaakt. Ik blijf van nu af aan uit jouw buurt en jij uit de mijne." Hij was doodsbang maar kon het niet over zijn hart krijgen om zijn ouderlijk huis weer op te geven. Hij hoopte enkel dat er één of ander bestand uit de bus kon komen.
|
|
|
|
Post by Luna McFall on Aug 21, 2013 13:29:36 GMT
Post 27 Luna
Luna zag de angst in zijn ogen, bezorgd liep ze naar hem, en raakte ze zijn gezicht zachtjes aan. ''Ik zie dat je bang bent, ik doe niemand kwaad, ik heb nooit iemand kwaad gedaan, als dat zo was zou ik niet leven.'' sprak ze zachtjes, ze aaide zijn gezicht met haar hand zachtjes, ze voelde de paniek in hem. Waarom was hij zo bang voor haar?
|
|
|
|
Post by Redjna on Aug 21, 2013 14:21:08 GMT
Post 28 Mercy
Haar hand lag op zijn gezicht! De paniek sloeg nu helemaal toe. Buiten een grom van zijn kant gebeurde er niets. Helemaal niets! Hij had zijn eigen wil nog, hij voelde nergens pijn en alles wat hetzelfde als een paar minuten geleden. Zouden er dan toch goede heksen bestaan? Heksen die wezens als hem niet voor hun eigen gebruik trachten af te richten? Of zat er iets achter haar goedheid? Zou ze hem nog wel durven africhten.
"Ik...ik...ik weet het niet meer. Ik weet het allemaal niet meer." stammelde hij. In al die jaren dat hij hier woonde had hij ook nog nooit iets raars gezien. Hij besloot haar het voordeel van de twijfel te geven.
"Ik zou graag even een theetje drinken. Ik heb mijn eigen kruiden bij. Hebt u soms wat heet water voor me?"
|
|
|
|
Post by Luna McFall on Aug 21, 2013 14:35:54 GMT
Post 29 Luna
''Natuurlijk, komt u verder.'' Luna begeleide de man naar binnen, hun huis was netjes opgeruimd. Er stonden geen hekserij dingen, geen altaar, geen spreuken boeken, geen vreemde flesjes met drankjes, alleen een aantal kruiden dat boven de haard hing te drogen.
Dante was verbaast de man binnen te zien, hij liep naar de ketel en zette wat water op om te koken.
De kinderen kwamen ook thuis van buitenspelen en hadden honger. ''Mama mogen we wat eten?'' vroeg Zïon.
|
|
|
|
Post by Redjna on Aug 22, 2013 7:35:37 GMT
Post 30 Mercy
Het huis zag er mooi uit, niets speciaals, een warm nestje. Mercy schrok wel even toen er twee kinderen al spelend binnen rende. Hij hield altijd al van kinderen. Ze waren onze toekomst en ze moesten beschermd worden. Op één of andere manier wist hij dat de kinderen met deze ouders veilig genoeg waren. De man bekeek heb nog altijd raar, maar hij zette het water op het vuur, wat een vriendelijk gebaar was. Mercy nam een buideltje kruiden en legde dit op tafel. Met een zucht begon hij.
"Mijn naam is Mercy en jullie weten nu wat ik ben. Ik heb uw man met geweldige kracht tegen een boom gesmeten en hij stond terug op alsof het niets is. Wat zijn jullie?"
Hij viel met de deur in huis maar hij vond het niet correct dat zijn geheim niet meer zo geheim was.
|
|
Allé, ik doen da toch ni. 
in Fantasy kan voor mij alles. 