|
|
Post by Luna McFall on Aug 15, 2013 10:13:52 GMT
Post 1 Luna Het is bijna Halloween, dat betekende dat iedereen bezig was met het versieren van de straten en huizen. Ook Luna en haar man Dante waren druk bezig met het versieren van de Herberg. Uitgeholde pompoenen lagen naast de deur en op het bankje bij het raam. Halloween was een groot feest voor Luna, zij gaat naar de Koven en viert het anders dan de normale mensen. Voor haar en de andere Heksen was het Samhain. Terwijl de kinderen de straat op gingen verkleed als griezeltjes en zingend voor snoep deden de heksen aan rituelen en dansen en zingen. Dit werd allemaal in het geheim gedaan! Mensen mochten niet weten wat de heksen deden dus werden er weerwolven en vampieren ingezet als wachters, zij waren verspreid in het bos en vielen alle mensen aan die maar in de buurt van de heksen kwamen. Zij deden dat met alle plezier, voor hun was het één groot feestmaaltijd dat ieder jaar weer herhaal werd. Elk jaar gingen mensen met Halloween op heksen jacht, wetend dat het een grote feest dag is voor de heksen en ze makkelijk te vinden waren, toch wisten mensen de gevaren in het bos maar moesten perse op heksen gaan, en bijna niemand die levend terug kwam! Halloween was pas over drie dagen en Luna had haar speciale jurk voor de Samhain nacht al klaar, ze had er erge zin in! Ook de kinderen keken er naar uit, en ook Dante. Dante ging normaal altijd mee met Luna om haar en de andere heksen te beschermen in zijn weerwolf vorm en sliepen de kinderen s' nachts bij vrienden. Dit jaar was het echter anders, het jaar daarvoor waren dronken vandalen bezig geweest met het slopen van ramen en stoelen in de herberg, Dante had dus besloten om in de Herberg te blijven om alles in de gaten te houden. Luna plaatste kaarsjes in de uitgeholde pompoenen, het was erg druk in het dorp, mensen waren druk bezig met versieren en sloegen grote getale eten in voor het feest! .jpg) |
|
|
|
Post by Redjna on Aug 19, 2013 14:32:51 GMT
Post 2 Redjna
Het dorp was stil toen Mercy terug bij zijn huisje was. Het was weer Halloween en iedereen was zijn huis zo eng mogenlijk aan het maken. Dit was de enige tijd in het jaar dat de mensen wel naar zijn huisje durfde komen dus besloot hij ook maar wat te gaan versieren. Hij was de vorige dag bezig geweest met een pompoen en die maakte hij nu verder af. Een kaarsje erin, zet hem buiten en dat was al klaar. Vorig jaar had hij uit hout een levensgrote demoon gemaakt met grote hoorns en vleugels. De kinderen vonden het zalig dus zette hij deze ook buiten. Hij had het speciaal een nieuw likje verf gegeven zodat hij er weer als nieuw uitzag. Na hier en daar nog een wit laken aan een touw te laten bengelen alsof het spook was, keerde hij terug naar het bos om nog een laatste vlucht te maken nu het nog kon. Omdat het toch laat in de nacht was, besloot hij hier snel te veranderen in zijn draakvorm en er snel vandoor te gaan in de ruime vrijheid van de lucht.
Hij vond het zalig om te vliegen, de wind die hij met zijn hele lijf voelde, het landschap dat onder hem voorbij vloog en de nachtvogels die samen met hem een paar kilomters meevlogen. Hij was niet op jacht dus ze durfde hun dichter te wagen. Een paar roofvogels maakten contact met hem en vroegen of ze samen op jacht konden gaan. Na een beleefde dank je wel gingen ze dan terug hun eigen weg op. Het duurde een tijdje voor Mercy besloot om terug te gaan. De nacht begon al een beetje op te klaren en de eerste mensen konden wakker worden. Een paar kilomter van zijn huis verwijderd veranderde hij terug en wandelde nog een uurtje door de bossen voor hij weer thuis was. Daar ging hij in zijn bed liggen en sliep nog een paar uurtjes voor hij aan zijn volgende dag kon beginnen.
|
|
|
|
Post by Luna McFall on Aug 19, 2013 14:51:50 GMT
Post 3 Luna
Luna en de kinderen lagen nog te slapen, Dante was al wakker en dekte de tafel. Hij merkte dat vele al weer druk bezig waren voor het Halloween feest.
Hij maakte de kinderen wakker en vertelde dat ze aan tafel konden zitten. Hij ging toen bij Luna op bed zitten en kuste haar wang, ze was de laatste tijd erg moe, haar energie voelde anders, Dante wist wat er aan de hand was, hij voelde het, hij kon het ruiken, Luna's geur was veranderd. Alleen wist Luna zelf nog niet wat er gaande was.
Slaperig kwam ze overeind zitten en rekte zich uit.
''Kom, het ontbijt staat klaar.'' vertelde Dante en hielp zijn vrouw uit bed. Misselijk en zwak liep ze naar beneden. ''Ik voel me echt beroerd.'' mompelde ze en schoof aan tafel.
|
|
|
|
Post by Redjna on Aug 20, 2013 6:38:46 GMT
Post 4 Redjna
Mercy kon de slaap niet vatten en besloot dan maar rustig op te staan. Na een goed ontbijt dat hij benuttigde op zijn veranda, besloot hij dat hij vandaag maar eens naar de markt moest gaan. Voor de kinderen draaide Halloween rond mensen laten verschieten en snoep. En dat laatste had hij nog niet in huis. Hij moest de moedige kinderen die kwamen kloppen op zijn deur toch belonen met iets en op de markt vond je alles, werkelijk alles.
De markt was altijd al vroeg open dus ging hij ook meteen erheen. Omdat hij niet al te erg bekend was in het dorp, lieten de meeste mensen hem gewoon doorlopen zonder een conversatie aan te gaan. De marktkramers zelf waren druk bezig met de markt in een griezellig kleedje te stoppen en hadden niet veel oog voor iets anders. Ook voor hun was Halloween een grootse feestdag. De markt zou dan s'avonds open zijn en de kinderen zouden cadeautjes krijgen van elke marktkramer. Bij Mercy kwam er een glimlachje op zijn gezicht bij de gedachte aan al die mooie momenten. Hij had hier vroeger als kind zelf veel met een eng masker van het één kraampje naar het ander gehold. Toen hij aan het snoepkraam kwam, liet hij zichzelf volledig gaan, lekstokken, snoepgoed, karamelbollen, glittersnoep, ... alles wat hij kon dragen zou het meenemen. De kinderen zouden niet weten wat te kiezen. Toen hij twee vollen zakken had, besloot hij nog even op een bankje te gaan zitten aan de rand van het marktplein. Hij kwam voorbij het huis van de herbergier en zoals altijd kreeg hij hier vreemde rillingen. Hij had de mensen nog nooit persoonlijk ontmoet maar elke keer dat hij hun huis passeerde kreeg hij een benauwd gevoel, alsof er iets ergs in het huis schuilde. Telkens besloot hij er geen aandacht aan te besteden en nu ook liet hij het gevoel gewoon varen. Het was een mooie dag en de zon scheen warm op zijn gezicht.
|
|
|
|
Post by Luna McFall on Aug 20, 2013 7:46:49 GMT
Post 5 Luna
Dante glimlachte. Hij schonk voor zijn vrouw een beker met mede. De zoete geur deed haar kokhalzen. ''Nee dankje, nu niet.'' mompelde ze, ze schoof de beker weg.
''Ben je ziek mama?'' vroeg Flora, het rood harige meisje kwam bij der moeder staan en raakte haar arm zachtjes aan.
''Ja, het zal het weer wel zijn, het was vorige week zo warm, en nu is het al veel kouder.'' zei ze. Dante schudde zijn hoofd en lachte.
''Ik ga wel even naar de markt dan, ik weet het. Normaal doe jij dat, maar aangezien jij je niet zo lekker voelt ga ik wel.'' sprak Dante en kuste haar voorhoofd.
''Nee, ik ga wel, ga jij maar ontbijten met de kinderen, ik kan nu toch geen hap binnen krijgen.'' sprak Luna tegen. Ze stond op en liep naar boven om haar eigen om te kleden. Ze trok haar witte onderjurk aan, met daar over heen een licht bruine jurk met een donker bruine korset. Ze borstelde haar haar snel en liep toen naar beneden, ze pakte haar buidel en bond die vast aan haar korset.
''Ik ben straks terug.'' zei ze en vertrok snel naar de markt. De koele herfst lucht deed haar goed.
Ze liep naar de markt en stopte bij de kaas kraam, wat een lucht dat er vanaf kwam! Maar ze had toch kaas nodig, en de boeren verkochten verschillende soorten kaas. Ze kocht snel een kaaswiel en liep door naar de volgende kraam, de vis kraam, nog een die zo verschrikkelijk stonk! Ook daar handelde ze snel, met een paar palingen liep ze verder.
''Misschien was het toch niet zo een goed idee om naar de markt te gaan.'' mompelde ze.
|
|
|
|
Post by Redjna on Aug 20, 2013 9:38:29 GMT
Post 6 Redjna
Het akelig gevoel kwam plots sterk opzetten. Mercy voelde het in heel zijn lichaam. Zijn dierlijke helft probeerde hem te waarschuwen voor iets. Maar voor wat? Hij zag uit het huis van de herbergier een vrouw komen, waarschijnlijk zijn vrouw en hoe dichter de vrouw kwam, hoe harder hij het gevoel doorkreeg. Hij probeerde zich zo kalm mogenlijk te houden en ze passeerde hem zonder ook maar een greintje aandacht aan hem te besteden. Er was iets raars aan die vrouw en hij kon het niet plaatsen. Het was misschien toch maar beter om niet te veel in haar buurt te zijn. Hij wou absoluut niet dat zijn geheim werd ontdekt.
Het was trouwens toch tijd om terug aan het werk te beginnen. De burgemeester had veel hout nodig voor het grote vreugdevuur dat ze vanavond zouden ontsteken en hij had nog een paar bomen te kappen. Dus nam hij zijn juist gekocht snoepgoed mee en ging terug richting thuis. Zonder het beseffen kwam hij voorbij het viskraam en botste tegen iemand die hard op de grond viel en haar boodschappen over de grond rolden.
"Mijn excuses, ik ... " Het was de vrouw van de herbergier! Een grote knoop kwam in zijn maag en hij stond een seconde lang naar haar te gapen met grote ogen. Zonder nog iets te zeggen of haar te helpen liep hij snel door en eens thuis aangekomen keek hij achterom of hij niet achtervolgd werd. Het beviel hem niet. Hij zou de vrouw in het oog houden, van op een afstand. Nu moest hij eerst de bestelling van de burgemeester afhandellen.
|
|
|
|
Post by Luna McFall on Aug 20, 2013 10:03:45 GMT
Post 7 Luna
''Schavuit! Kijk uit waar je loopt, vlegel!'' riep Luna hem na. De eigenaar van de viskraam kwam Luna helpen met opstaan en hielp haar de boodschappen op te ruimen in haar rieten mandje. ''Gaat het, Luna?'' vroeg de man. De meeste mensen kende haar bij naam.
''Ja, bedankt voor het helpen, wat een mafkees.'' sprak ze, en veegde het zand van haar jurk. Ze keek nog eens achter haar om te zien of ze die jongen nog zag, maar hij was al verdwenen, snel keek ze haar buidels na, haar geld zat er nog in. Ze was niet beroofd, misschien was het wel een ongeluk en was hij bang voor haar?
Luna haalde haar schouders op en liep verder naar de vlees kraam en kocht paar dode eenden, en een levende varken, die ze later wilde gaan slachten.
Het ongeluk bleef maar in haar hoofd malen, het zat haar gewoon niet lekker. Was het nou zoveel moeite haar overeind te helpen?
|
|
|
|
Post by Redjna on Aug 20, 2013 11:17:16 GMT
Post 8 Redjna
Het hakken ging goed vandaag. Mercy wou het akelige gevoel kwijt en hij kon zich goed afreageren op de blokken hout die gesplit moesten worden. De stapel werd met de minuur groter en voor hij het wist was hij klaar met de bestelling. Hij voelde zich slecht omdat hij de vrouw niet recht had geholpen maar de draak in hem zei dat hij daar zo snel mogenlijk weg moest. De kar die hij gebruikte om de houtblokken te vervoeren was volgeladen maar hij besloot om eerst een kop hete thee te drinken, eventjes rustig te worden en alles te laten bedaren vooraleer hij de bestelling ging afleveren.
|
|
|
|
Post by Luna McFall on Aug 20, 2013 11:46:24 GMT
Post 9 Luna
Luna had nu al haar boodschappen, met het levende varken liep ze terug naar huis. Eenmaal aangekomen, bond ze het dier vast aan het hek en liep ze naar binnen, ze liet haar zware mand op het aanrecht zakken en zuchtte.
''Wat zie jij er vies uit!'' sprak Dante, hij plukte een takje uit haar rode haar en bekeek haar grondig.
''Iemand liep me omver, de schavuit deed niet eens de moeite om mij overeind te helpen, mafkees. Ik weet niet wie hij was maar, hij had kennelijk haast.'' Sprak Luna.
Dante snoof aan heer kleding, en rook een vreemde geur, de geur van de houthakker, Dante wist hoe hij er uit zag, en er gingen vreemde verhalen over hem de ronde in.
''Ik ben zo terug.''Dante greep zijn mantel en liep naar de houthakker, Dante kon hem ruiken en volgde de spoor van zijn geur. Hij zag de man zitten en greep hem bij zijn kleding, de man was kleiner dan Dante. Dante duwde hem tegen de muur.
''De volgende keer help jij mijn vrouw overeind en bied je je excuses aan! Doe je dat niet, maak ik je af!'' histe Dante. Hij was woest op de man, het kon hem niet schelen wat voor reden hij had om zijn vrouw niet te helpen, niemand kwam aan zijn vrouw, zeker niet nu ze een jong kreeg.
|
|
|
|
Post by Redjna on Aug 20, 2013 13:22:36 GMT
OOC: ow, gaan we ruzie maken?  Post 10 Redjna Mercy zat nog steeds te genieten van zijn thee en zag te laat dat er iemand naar zijn huis kwam. Hij herkende hem als de herbergier en wist meteen dat er problemen zouden volgen. Snel stond hij op zijn benen en wou aan zijn verontschuldigingen beginnen. Maar vooraleer hij één woord kon uitbrengen werd hij met een brute kracht tegen de muur van zijn eigen huis gesmeten. Mercy kon in zijn reactie komen, al was het wel een beetje overdreven. "Luister." zei hij met een stem die kwaad werd, Mercy was nog altijd niet van zijn eerste gevoelens bekomen. "Het was niet mijn bedoeling je vrouw pijn te doen. Ik was geschrokken. Kan je me nu loslaten?" De man pinde hem nog steeds tegen de muur en het zat er niet in dat hij snel zou lossen. De woede van de draak begon het over te nemen en zijn ogen kleurde plots spierwit. "Je kan me nu beter loslaten als je niet wil dat ik je pijn doe." waarschuwde Mercy hem voor een laatste keer maar de man luisterde nog steeds niet. De kracht van de draak kwam nu naar boven en met bovenmenselijke kracht nam Mercy de man vast en gooide die een paar meter verder het bos in. Hij kwam hard tegen een boom terecht. Mercy zelf sprong snel achter hem aan en stond dreigend met spierwitte ogen een zwart wordende huid voor de man die hem kwaad had gemaakt. Met een enorme drakenbrul daagde Mercy de man uit het nog eens te proberen terwijl Mercy zelf uit alle macht probeerde de volledige transformatie tegen te houden. Veranderen in een draak zo dicht bij het dorp zou geen goed idee zijn... |
|
|
|
Post by Luna McFall on Aug 20, 2013 13:38:58 GMT
Post 11 Luna
Dante grijnsde. ''Is dat alles, Draken jong?'' Gromde Dante, hij kwam overeind en klopte het vuil van zijn kleding, hij wist nu wat de man was. Een draak die in zijn normale vorm veel groter en sterker was dan Dante, maar dit maakte Dante absoluut niet bang. ''Zou je dat wel doen? veranderen in het dorp, ik hoef maar te schreeuwen en de mensen pakken je.'' Histe Dante, hij liep langzaam naar de man toe.
Er was geen enkel teken van zijn weerwolf kan te zien, hij had zijn beest volledig onder controle.
''Plus, ik kan je nu zoals je bent zo afmaken.'' voegde Dante er aan toe. Hij bekeek de man grondig, afvragend waarom hij zijn vrouw pijn had gedaan, bewust of onbewust, hij had haar niet geholpen.
''Ben jij bang voor mijn vrouw? Dat je haar daarom niet hebt geholpen?'' vroeg Dante kalmpjes, het was een gok, maar hij kon niks anders bedenken waarom zoeen machtige draak zomaar zou weg rennen.
|
|
|
|
Post by Redjna on Aug 20, 2013 13:54:40 GMT
Post 12 Redjna
De man stond lachend op. Die val had hem minstens moeten versuffen. Hij hield dus ook iets achter. Mercy was op zijn hoede.
"Zoals ik al zei: ik wilde je vrouw geen pijn doen." Hij vertrouwde de man langs geen kanten dus hield Mercy ook maar achterwegen dat hij een akelig gevoel kreeg als zij in zijn buurt kwam. Hij wou de man niet verder uitdagen door zijn vrouw te beledigen.
"Geef mijn excuses door aan je vrouw en vertrek nu van mijn land." Mercy wist dat hij in zijn menselijk toestand het kwetsbaarste was, maar nu hij al half getransformeerd was, duurde het minder dan een seconde om de volledige transformatie waar te maken en hij had geen zin om ergens anders opnieuw te beginnen.
Als waarschuwing dat hij het meende zette hij zijn drakenkrachten in werking en trok pikzwarte donderwolken aan die zich verzamelde boven het dorpje. Een bliksemschicht sloeg in in een boom redelijk dicht bij de herbergier. Als het echt moest, kon hij hem met het onweer vertragen zodat de volledige draak zich kon ontplooien...
|
|
|
|
Post by Luna McFall on Aug 20, 2013 14:01:25 GMT
Post 13 Luna
´´Jij bent in geen enkele staat mij te bedreigen met je onweer en je draken krachten, jij kan mij niks maken maar ik jou wel. Misschien dat ik mijn vrouw zelf wel naar je toe stuur, kijken hoe je dan reageert en of je dan je excuses aan haar geeft.´´ lachte Dante.
Hij vond het grappig dat de man zijn krachten nauwelijks onder controle had, dat liet alleen maar zien dat zijn mensen lichaam te zwak was.
|
|
|
|
Post by Redjna on Aug 20, 2013 14:09:54 GMT
Post 14 Redjna
Met een flits beelde hij in dat de vrouw weer voor hem stond en meteen kwam het gevoel van dreigend gevaar terug boven. Omdat hij zich in zijn halve transformatie bevond namen de dierlijke instincten van de draak het over en begon hij verder te transformeren. Hij werd groter, begon vleugels te krijgen en voelde de overmacht van de draak.
"VLUCHT!" riep Mercy nog tegen de man die met een grijns naar hem stond te kijken. "Vlucht nu het nog kan!"
Mercy wachte geen antwoord af en rende uit volle macht dieper het bos in terwijl hij zich voelde transformeren. Hij hoopte enkel dat hij op tijd ver genoeg van het dorp zou zijn voordat de zwarte draak volledig tot uiting kwam. Ondertussen begon het onweer toe te nemen en was de lucht zo zwart als de nacht en werd die verlicht door donder en bliksem.
Mercy had geluk, hij was ver genoeg van het dorp verwijderd voordat hij volledig getransformeerd was. Een machtige brul mengde zich nu met het geluid van een onweer in volle glorie. De draak draaide zich in zijn woede om waar hij met zijn staart de nodige bomen ontwortelde en zocht naar de reden van zijn woede...
|
|
|
|
Post by Luna McFall on Aug 20, 2013 14:16:24 GMT
Post 15 Luna
Dante was geschrokken van de snelle transformatie, wachters renden naar hem toe om te vragen wat er aan de hand was.
Dante vertelde de wachters dat het een vreemdeling was die stennis zocht met hem en dat de houthakker achter de vreemdeling aan is gegaan, ook vertelde hij dat de vreemdeling in een raar beest veranderde en dat dat dus de geluiden vandaan kwam.
Hij wist de wachters te kalmeren en vertelde dat de houthakker snel terug zou komen.
Waarom Dante de man in bescherming nam was voor hem ook een raadsel, hij had het idee dat de man het moeilijk had, als hij zoveel kracht bezat en die niet of nauwelijks onder controle kon houden moest het best moeilijk zijn om voor hem een goede leefplek te vinden.
|
|
Allé, ik doen da toch ni. 
in Fantasy kan voor mij alles.