|
Post by Gilraën on Aug 22, 2013 13:19:50 GMT
Post 45 Luna
''Verdomme! Borgje!'' Luna rende achter Borgje aan, haar andere twee kinderen rende snel naar het huis van de vrienden waar ze regel matig bleven logeren. Ze vertelde dat hun ouders snel het bos in zijn gerend achter Borgje en Redjna aan.
Dante had geen tijd om verder te praten met de twee Dhampirs hij veranderde in zijn weerwolf gedaante, hij was enorm en woest, zijn witte glanzende vacht verblinde de Demonen. Woest greep hij ze vast met zijn bek en verscheurde ze. Zijn gegrom was luid en zwaar, de trillingen kwamen recht door de lichamen van de Dhampieren heen. Ze waren niet bang, in tegendeel zelfs! het moedigde hun aan om de weerwolf en de hond te helpen, Ryou rook dat er meerdere aankwamen rennen. De heks en een jongen. Zonder te aarzelen ging hij verder vechten met de demonen, hij stak hen neer met zijn zilveren staak die hij normaal voor vampieren gebruikte. Rukia volgde zijn voorbeeld en doodde er zoveel ze kon. ''Aan de kant Dante!'' Schreeuwde Luna die met haar vuur magie de demonen verbrande.
|
|
|
Post by Redjna on Aug 22, 2013 13:35:33 GMT
Post 46 Borgje
Borgje kwam aan bij de plek en zag verschillende monsters. Papa was veranderd in een grote witte wolf, er warn twee andere mensen bij die ook mee de monsterjes aan het bevechten waren en Redjna lag gewond te vechten met drie demonen. "Redjna NEEN!" riep Borgje en voor hij het wist riep hij zijn vuurmagie op. Een enorme vuurbal schoot uit zijn handen en verbrande de drie demonen met een verschrikkelijk geluid. Mama kwam plots naast hem staan en verbrande de rest van de demonen met haar vuur magie.
Toen alles voorbij was rende Borgje snel naar zijn vriendje. Hij zat volledig onder het bloed en lag hard te janken. Borgje begon te wenen en riep naar zijn mama. "Help hem mama, alsjeblieft, help hem! Hij mag niet doodgaan!" Er waren drie grote wonden aan zijn zij en zijn oor was gescheurd. Borgje nam hem voorzichtig op en bracht hem naar mama.
|
|
|
Post by Luna McFall on Aug 22, 2013 18:41:34 GMT
Post 47 Luna
''Ik bezit geen helende krachten.'' sprak Luna, ze keek naar de bezorgde jongen. Haar handen gleden over de wonden van het dier. Ze pakte een klein flesje uit haar buidel en verwijderde de dop. Ze pakte Redjna's kop vast en opende zijn bek. ''Dit werkt goed op mensen, wie weet werkt het ook op dieren.'' sprak ze zachtjes en ze goot het groene goedje in de keel van de hond. Ze hield zijn bek dicht en dwong hem tot slikken van het vieze drankje. Al snel begonnen de wonden van de hond te genezen.
Rukia en Kyou keken toe. Kyou's arm rustte over Rukia's schouder en hield haar dicht bij hem, ter bescherming. Dante veranderde terug naar zijn mensen gedaante en was volledig naakt. ''Bedankt voor de hulp.'' sprak hij en keek naar de twee Dhampieren. Rukia keek snel weg van Dante, ze wilde hem niet naakt zien. Kyou kon het weinig schelen. ''Geen probleem, de dorpelingen moeten wel gewaarschuwd worden.'' sprak hij.
|
|
|
Post by Redjna on Aug 23, 2013 7:17:21 GMT
Post 48 Redjna en Borgje
Redjna lag in de armen van Beste Vriend. Hij had overal pijn maar hij had toch enkele monstertjes kunnen doden. Hij had Beste Vriend en Nieuwe Familie mee beschermd zoals een goede waakhond. Water liep uit de ogen van Beste Vriend. Redjna snapte het wel. Waarschijnlijk zou hij sterven en dan was Beste Vriend hier zonder Redjna. Rustig likte hij de traantjes weg van zijn gezicht en voelde dat hij verder aan het wegzakken was. Zijn ogen vielen dicht en hij wachtte tot de pijn verdween. Plots greep iemand zijn bek en goot er iets in. Het smaakte niet goed en Redjna wilde het uitspugen maar ze hielden zijn bek dicht dus moest hij wel slikken. Het smaakte bitter en pittig tegelijk maar hij kreeg een leuke gloed in zijn lichaam. De pijn verdween en de wondjes begonnen te jeuken. Hij voelde zich met de seconde beter worden en toen de pijn volledig weg was richte hij rich op. Hij lag nog steeds in de armen van Beste Vriend. De wonden waren dicht en waren nu nog kale plekken. Omdat hij veel bloed was verloren voelde hij zich nog zwak, maar hij kon Beste Vriend nu verder verdedigen. Met een jank van blijheid keek hij in de ogen van Beste Vriend.
Borgje weende hard en luid. Redjna mocht niet sterven! Hij was zijn aller, aller, aller beste vriend in de hele wereld. De tong van Redjna likte zijn traantjes op en zijn ogen gingen dicht. Borgje weende nog harder. Mama pakte een flesje en goed iets in zijn bek. Het duurde even voor je iets zag maar de wonden in zijn zij begonnen dicht te gaan. Borgje kreeg terug hoop en een lach kwam over zijn lippen. "Kijk mama, kijk! De wonden gaan al dicht!" Toen de wonden volledig waren genezen was er alleen nog maar een plakje huid zonder vacht. Maar de wonden waren dicht! Redjna richte zich terug op en Borgje was zo blij. Hij sprong in de lucht van blijheid en liet Redjna aan iedereen zien, aan papa, aan de twee vreemde mensen en aan mama, die hij nog een extra dikke knuffel gaf en duizend keer zei: "Dank je wel mama! Je hebt Redjna gered!" Borgje was zo blij dat hij de rest van de dag al lachend door ging en Redjna nooit uit het oog verloor. Hij beloofde Redjna dat hij achter het stoute mens ging gaan en ze ging straffen voor wat hem is aangedaan.
|
|
|
Post by Gilraën on Aug 23, 2013 9:00:22 GMT
Post 49 Luna
Luna lachte naar de jongen. ''Ik ben blij dat het gewerkt heeft, ik wist niet zeker of het zou werken.'' sprak Luna, ze liep naar haar man. ''Daar zullen wij wel voor zorgen, ik weet niet wie de heks is en wat ze van plan is, maar ik zal een aantal beveiligings spreuken doen, ik zal vanavond nog naar de coven gaan en hun waarschuwen.'' zei ze. Rukia keek naar de heks, ze was mooi en krachtig, Rukia was een beetje jaloers op Luna. Rukia was ook sterk maar lang niet zo mooi als Luna, Rukia was Aziatisch met rood haar en groene ogen, zij zag er apart uit voor een Japanner. Luna zag er Europees uit, eerder Schots of Iers.
Kyou knikte naar het stel. ''Wij vergezellen jullie terug naar het dorp, wij moeten nog voeden, en met een kind bij jullie lijkt het mij fijner om die te beschermen.'' sprak Kyou, hij gaf niks om de hond, hij vond het zielig maar zou het geen ramp hebben gevonden als de hond was gestorven. Hij vond het veel erger voor het meisje dat een paar minuten geleden gestorven is. Kyou liep over naar de bloederige plek waar de botten en popje van het meisje lag. Hij raapte het bebloede popje op. ''De moeder moet ook op de hoogte worden gesteld.'' sprak hij zachtjes.
|
|
|
Post by Redjna on Aug 23, 2013 9:37:05 GMT
Post 50 Borgje
Borgje had geen oog voor iets anders dan Redjna. Hij had ook niet door dat even verderop een tragedie had plaatsgevonden. Hij wandelde met Redjna terug naar huis en legde hem op zijn bed. "Ik zal wel voor je zorgen." Fluisterde hij tegen Redjna. Snel haalde hij zijn waterbakje en naam stukje gedroogd vlees dat Redjna kon opeten. Hij moest snel terug beter worden. Nadat Redjna wat had gedronken en gegeten, viel hij rustig in slaap. Borgje waakte de hele tijd over hem en bleef in de kamer tot Redjna terug wakker zou worden.
|
|
|
Post by Luna McFall on Aug 24, 2013 8:51:55 GMT
Post 51 Luna
Luna was het met de Dhampir eens, samen liepen ze terug naar het dorp, Dante besloot eerst wat kleding aan te trekken en ging toen naar de schout (de commissaris) van het dorp. Omdat Dante zo goed bekend stond in het dorp als een vriendelijke en betrouwbare man, zouden de rakkers (de politie) hem er niet van verdenken hij de moordenaar te zijn. Samen met Kyou liep hij het kleine gebouwtje binnen en deed zijn verhaal, hij gaf de schout het bebloede popje.
Rukia ging met Luna mee naar haar huis, Rukia was bezorgd om de jongen, die zich zo bekommerde om de hond. ''Het komt wel goed met hem.'' sprak Luna, ze gaf de Dhampir een beker met warme Mede. ''Ik moet alleen een hoog nodig woordje met hem praten.'' sprak ze. Luna was woest op Borgje, dat hij niet naar haar geluisterd had. Door zomaar weg te rennen moest zij achter hem aan, en haar eigen kinderen in de steek laten. Het leven van de hond is niet belangrijker dan dat van haar kinderen.
|
|
|
Post by Redjna on Aug 26, 2013 10:18:16 GMT
Post 52 Borgje
Redjna lag rustig te slapen. Borgje streelde zachtjes zijn kop. "Het komt allemaal wel goed." zei hij zachtjes. "Ik zorg wel voor je." Borgje was enkel bezig met Redjna. Zonder hem zou hij niet weten wat te doen. Hij is zijn allerbeste vriend! Zonder hem zou hij zich eenzaam en alleen voelen. Hij wist dat het zeer gevaarlijk was om achter Redjna aan te gaan, maar het kon hem niet schelen. Plots besefte hij dat er andere mensen waren bijgekomen. Een vrouw en een man. "Ik ben meteen terug." fluisterde hij in Redjna's oor en ging rustig naar de keuken waar mama en de vrouw stonden te praten. Hij stond naar de vrouw te gapen. Ze was mooi. "Ben jij een engel?" vroeg hij verbaasd aan de mysterieuze vrouw.
|
|
|
Post by Gilraën on Aug 27, 2013 13:08:10 GMT
Post 53 Luna
Geschrokken van de plotse vraag keerde Rukia zich met een ruk om naar de jongen. ''N-nee, ik ben geen engel.'' De vraag deed het een beetje blozen, ze vond het jongetje erg schattig. ''Ik ben een Dhampir.'' vertelde ze. Luna gaf Rukia een por in haar zij. ''Ik denk niet dat hij weet wat dat is.'' fluisterde Luna. Ze was nog steeds boos op Borgje. ''Kom jij eens even hier'' Luna wees naar een stoel voor Borgje om op te zitten, ''wat jij deed was levens gevaarlijk en ik sta dat niet meer toe, je kon je broertje en zusje zo ook in gevaar brengen. Het leven van een hond staat ONDER het leven van je familie.'' sprak Luna streng. Zelfs Rukia was geschrokken om de toon hoe Luna sprak, ze had een beetje medelijden met het jongetje maar vond wel dat Luna gelijk had. ''Ik ben niet van plan om nog een keer Flora en Zion alleen te laten om de hond.'' zei Luna.
Dante en Kyou keerde al snel terug naar huis, de schout zou samen met de rakkers het bos doorzoeken naar de vrouw.
|
|
|
Post by Redjna on Aug 28, 2013 8:11:05 GMT
Post 54 Borgje en Zora
Een Dhampir? Dacht Borgje. Daar had hij nog nooit van gehoord. Maar het maakte niet uit. Borgje vond de mevrouw lief. "Kom jij eens even hier!" zei mama. Borgje schrok van de toon van zijn moeder, ze was kwaad. Met grote ogen en een bibberende lip ging hij op de stoel zitten. De enige keer dat er iemand kwaad was op Borgje moest hij rennen voor zijn leven. Toen zat zijn echte vader hem achterna met een bijl. Hij hoorde de tirrade van mama aan en tranen wellde op in zijn ogen. Toen mama klaar was vroeg hij al snikkend: "Moet...ik...nu...weg? Zie...je...me...niet...meer...graag? Sorry, mama, ik zal het nooit meer doen! Stuur me alsjeblieft niet weg!" Hij sprong van de stoel af en sloeg zijn armen rond de benen van zijn mama terwijl de tranen als rivieren over zijn wangen liepen.
Een kleine demoon was het taferaal aan het bespieden. Hij keek vanuit een boom hoe de jongen door zijn mama werd aangepakt. Toen hij alles wist wat er te weten viel, spurtte hij terug het bos in richting zijn lieve meesteres. Eenmaal daar aangekomen gaf hij snel een volledig verslag. De mondhoeken van Zora krulde omhoog. De eerste breuk was gelegd en ze kende het zwakke punt van de jongen. Als ze hem nog eens zo ver kon krijgen dat hij wegliep om die hond te redden, zou hij vast en zeker buiten gegooid worden. "Dit kan nog goed komen." zei ze tegen niemand in het bijzonder. Ze liet de kleine demoon terug verdwijnen. "Kom." zei ze tegen haar nieuwe demoon, "Wij hebben nog wat voorbereidingen te doen." De demoon knikte haar toe, nam ze zachtjes in zijn armen en vloog door het bos naar de andere kant van het dorp. Ze moest die andere moordenaar nog vinden. Een bondgenoot kon nooit kwaad, zolang ze hem kon gebruiken natuurlijk.
|
|
|
Post by Luna McFall on Sept 3, 2013 9:13:13 GMT
Post 55 Luna
Borgje's reactie wekte alleen maar meer ergernis in haar op. ''Als jij nog één keer zoiets flikt wel ja, dan kan je vertrekken of ik maak die hond persoonlijk zelf af, ik wil dit niet meer hebben, NOOIT meer!'' sprak Luna, ze keek op naar Dante en Kyou.
''Ben je niet wat te streng nu?'' vroeg Dante rustig. Hij raakte haar gezicht zachtjes aan. ''Het is toch goed gekomen met de kinderen.'' voegde hij er aan toe. ''Dit had heel anders kunnen aflopen! Ik tolereer dit gedrag niet!'' sprak ze luid. Ze trok haar cape van de kapstok en verliet het huis. Ze was woest! Ze besloot om naar de koven te gaan en daar alles te vertellen wat er gebeurd is, ze wilde wachten eerst, maar door haar boosheid op Borgje besloot ze het maar meteen te doen. Dante zuchtte en richtte zich op Borgje. ''Ga maar naar bed, ze draait wel weer bij.'' sprak Dante, hij aaide Borgje's hoofd liefdevol en omhelsde hem. ''Ze haat je niet, ik ook niet. Maar het was wel gevaarlijk om mij en de hond achterna te gaan, dit mag je niet meer doen.'' sprak hij zachtjes, Dante kuste Borgje's voorhoofd. Kyou en Rukia bleven een tijdje stil, dit waren niet hun zaken.
|
|
|
Post by Redjna on Sept 11, 2013 10:37:17 GMT
Post 56 Borgje
Borgje bleef de hele tirrade van zijn mama aanhoren met tranende ogen. Ze was echt kwaad en Borgje had dit niet gewild. Hij wou alleen maar Redjna helpen. Wat zei mama nou? Wilde ze Redjna zelf dood doen? Paniek schoot omhoog in Borgje, dit kon hij niet laten gebeuren! Redjna was zijn allerbeste vriend in de wereld, ze hadden samen al zoveel meegemaakt! Gelukkig kwam papa er optijd tussen en verdedigde Borgje een beetje. Toen papa zei dat Borgje naar boven moest gaan, genoot hij nog even van de kus op zijn voorhoofd, die onverwacht een glimlach op zijn gezicht toverde, en spurtte terug naar zijn slapende vriend. Met een zachte hand streelde Borgje over het hoofdje van zijn hond. "Papa is lief. Hij zorgt wel voor ons. Maar mama is niet zo lief als ik dacht. Ze zegt dat ze jou pijn wil gaan doen, maar dat laat ik niet gebeuren hoor. Als ze dat probeert, zal ik haar met mijn vuur proberen weg te jagen. NIEMAND doet jou pijn. Je bent mijn vriendje." Hij legde zich naast Redjna op het bed en nam hem zachtjes in zijn armen. Samen vielen ze zo in slaap.
|
|
|
Post by Luna McFall on Sept 11, 2013 19:12:15 GMT
OOC: De kinderen zijn niet thuis, die zijn nog bij die familie vriend.
Post 57 Luna
Luna bonkte op de deur van de opper heks, ze was oud, en zag er vermoeid uit. ''Luna, wat kom je zo laat doen?'' vroeg ze, ze liet Luna binnen en liep de woonkamer in, en liet zich vervolgens vermoeid in een stoel zakken. Luna zuchtte. ''U hebt het vast wel gehoord, over dat kleine meisje, dat was opgegeten door demonen?' vroeg ze. Nieuws ging snel de rondte in, de Schout en zijn rakkers waren nog steeds bezig met het uitzoeken van de zaak, en iedereen wist er van. De oudere vrouw knikte haar hoofd. ''Geruchten gaan over een heks, een slechte heks.'' sprak ze. Haar lichtblauwe ogen gleden over Luna. ''Weet jij hier meer van?'' vroeg ze. ''Ja.'' antwoordde Luna simpeltjes, en vertelde het hele verhaal, wat er gebeurd was, ook over Borgje, dat ze kwaad was op hem.
|
|
|
Post by zora on Sept 12, 2013 7:51:59 GMT
OOC: sorry, dacht dat ze al terug thuis waren. heb het verbeterd. Post 58 Zora Zora lag op haar rug tegen haar demoon. Door zijn natuur had hij het altijd warm en Zora was aan het genieten. Haar plan ging goed. Ze had sporen gevonden van een beest dat vanuit de stad in het bos was gelopen. Er was dus veel kans dat het beest terug hierlangs zou komen, en als dat zo was, dan zou ze hem een voorstel doen dat hij niet zou kunnen weigeren. En als hij het toch deed, zou haar lief demoontje laten zien dat "Neen" niet het antwoord is dat ze duld. "Kom, demoontje van me, we gaan eens een wandelingetje maken. Misschien dat we dat beestje wel eens tegen komen." Zora wandelde statig door het bos en de demoon bleef altijd twee passen achter haar. Ze waagde zich aan het rand van het bos en keken nog even naar de stad. De wachten hadden het meisje gevonden en waren nu hopeloos op de verkeerde plaats naar de schuldige aan het zoeken. Ze moest er hard om lachen. Die belachelijke mensen kunnen soms toch zo dom zijn. De demoon snapte de humor van de situatie en lachtte mee met zijn meesteres. Het was een echte duivelse lach, een lage stem die rommelde vanuit zijn borstkast en precies rechtstreeks uit de hel zelf kwam. Het geluid was van mijlen ver te horen en al snel besloten ze om al lachend zichzelf terug in het bos te verstoppen, voordat iemand het geluid kwam onderzoeken.
|
|
|
Post by Luna McFall on Sept 13, 2013 12:20:54 GMT
Post 59 Luna
De oude vrouw luisterde aandachtig, dit was erg, heel erg zelfs. Het zat haar niet lekker, en als opper heks was het haar taak om dit ook tot op de bodem uit te zoeken, ze riep elf raven bijeen en schreef snel briefjes voor elke raaf om te brengen naar de andere elf coven leden. ''We gaan naar het bos, naar onze grot, en wachten daar op de andere leden. Dit moet besproken worden.'' sprak ze streng. Ze trok haar mantel van de stoel en greep naar haar wandelstok, dat tevens ook als staf diende. Samen liepen ze richting het bos.
|
|