|
Post by Luna McFall on Aug 16, 2013 18:52:16 GMT
Originele opening post is gedaan door Redjna op het oude forum, we hervatten onze RP, alleen moet alles opnieuw gepost worden wat ik (Luna) dan even snel doe Post 1 Redjna Borgje kwam uit zijn zelfgemaakte verblijfplaats. Het was midden in het bos, welk bos wist hij niet en dat kon hem ook niet veel schelen. Het was dicht bij een grote stad waar hij gisteren een brood had gestolen van een kramer op de markt. De zon was nog maar juist op en het beloofde een prachtige dag te worden. Waarschijnlijk ging hij nog eens naar de stad. Misschien kon hij nog wat zilverstukken versieren van de rijke mensen die er rond liepen. Of kon hij hier of daar nog een broodje stelen of wat gerookt vlees voor hun avondmaal. Er kwam plots een blafje uit zijn schuilplaats en een zwarte jonge hond kwam naar hem toe gelopen. 'Redjna! Je bent ook wakker!' Redjna, de volledig zwarte hond van Borgje liep op hem af en begon speels tegen hem op te springen. 'Jaja, je krijgt een stukje brood, even geduld.' Redjna had hem blijkbaar begrepen want meteen ging hij zitten en kwispelde met zijn staart alsof hij wachtte op een cadeautje. Ze aten het brood op in de warme ochtendzon en genoten van de rust en stilte van het bos. Na het ochtendeten gingen ze richting de grote stad en hoopten dat ze deze avond weer een volle maag kregen.
|
|
|
Post by Luna McFall on Aug 16, 2013 18:53:55 GMT
Post 2 Luna
Luna liep over de markt in de vroege ochtend. Ze gaapte terwijl ze op de bakker stond te wachten die geduldig haar warme broodjes bij elkaar zocht. Luna en haar gezin waren gek op brood en ze moesten ook allemaal verschillende soorten broodjes hebben.
Nadat Luna haar brood in haar mandje stopte liept ze verder naar de groenteboer en de slager. Ze had erg veel zin in het avond eten, ze ging een stoofpotje maken. Het was niet echt de tijd van het jaar er voor maar ze had er erg veel trek in, Winter kon niet snel genoeg komen.
Nadat ze klaar was met het halen van eten ging ze terug naar huis om alles in de keuken neer te zetten in kasten en planken. Wat ze altijd deed en ging daarna weg naar het bos. Ze had speciale kruiden nodig voor haar drankje die ze ging maken samen met de coven waar ze in zat. En wat niemand behalve haar gezin wist.
Ze greep haar cape, sloeg 'm om haar schouders en liep naar het bos. Het was een eindje lopen maar dat was het waard. Ze sleepte haar mandje mee aan haar arm. Ze nam altijd een mandje mee wanneer ze het een en ander mee moest nemen van het bos, markt, of een winkeltje.
|
|
|
Post by Luna McFall on Aug 16, 2013 18:56:10 GMT
Post 3 Redjna
Toen Borgje terug kwam van de stad, had hij zijn zakken vol. Hij had een vers broodje kunnen stelen van de bakker die juist bezig was een mooie dame te bedienen en daarna was lekker spek van de slager voor Redjna. Je moest niet langer dan nodig in de stad ronddwalen, vond Borgje. Hoe langer je er bent, hoe gemakkelijker de wachters je kunnen pakken. Redjna zat lekker te luieren buiten de stad. Hij zat nog waar Borgje hem daarjuist had achtergelaten. Lekker in het zonnetje. Zijn beste vriend sprong recht toen hij Borgje aan zag komen lopen en al spelend vluchte ze terug het bos in. Ze gingen zitten op een leuk open plekje waar de zonnestralen hun verwarmden. Het zou een mooie dag worden.
Borgje was altijd al verzot geweest op de zomer. Lekker buiten slapen, spelen en genieten van het bos in volle bloei. Winter was nooit iets voor hem geweest, veel te koud, je moest een plek binnen zien te vinden en spelen in de sneeuw was niet zo leuk. Je werd er nat van.
Terwijl ze rustig zaten te eten op de open plek, sprong plots Redjna recht, keek in het bos en begon licht te grommen. Er was iemand in aantocht! 'Snel Redjna, het bos in. We moeten ons verstoppen!' Samen kropen ze in het struikgewas, lettend op de omgeving en ze probeerde zo weinig mogelijk geluid te maken. Al snel zagen ze wie het was die hun rust kwam verstoren. Het was de mooie vrouw van bij de bakker. Had ze gezien dat hij een brood had gestolen en was ze hem nu aan het zoeken? Paniek nam bezit van Borgje en hij nam Redjna stevig vast. Maar al snel zag hij dat de mevrouw niet voor hem kwam. Ze was plantjes aan het verzamelen. Het waren zelfs geen mooie plantjes. Toch bleef Borgje argwanend tegenover de dame en bleef hij zitten waar hij zat. Hopend dat ze hem en Redjna niet zou zien. Maar voor alle zekerheid zette hij zich al klaar om zijn vuurmagie te gebruiken als het echt nodig zou zijn ...
|
|
|
Post by Luna McFall on Aug 16, 2013 18:56:31 GMT
Post 4 Luna
Luna stond in het veldje, kruiden te plukken, Ze had al een hele berg in haar mandje, paddenstoeltjes, zwammen, rozemarijn, tijm en andere kruiden dat ze eerder had gevonden. Ze voelde dat ze bekeken werd. Ze glimlachte en draaide haar hoofd naar de jongen en zijn hondje.
''Je kan het proberen, ik denk alleen niet dat het je lukt'' lachte ze vriendelijk. Ze plukte nog een paar kruiden en liep toen naar de jongen en de hond. ''Wat doet een jongetje zoals jij hier in het bos? Dit is geen plek om alleen te zijn. Beren lopen hier rond en zijn erg agressief rond deze tijd'' Vertelde ze hem. Ze zag de vlekken en scheuren in zijn kleding. Een mager gezichtje.
''Waar zijn je ouders?'' vroeg ze hem argwanend, Ze had een naar gevoel in haar buik, een gevoel alsof ze zijn antwoord al wist.
|
|
|
Post by Luna McFall on Aug 16, 2013 18:57:00 GMT
Post 5 Redjna
Ze had Borgje gezien! En hij had zich nog zo stil gehouden, niet bewogen en amper ge-ademt. Hoe kon ze weten dat hij daar zat? Paniek kroop nu helemaal over Borgje en snel sprong hij de bosjes uit om weg te lopen. De dame draaide zich terug om en ze kwam zijn richting uit. Snel probeerde Borgje het vuur op te roepen maar het wou niet lukken. Ook al probeerde hij het zo hard, er kwam zelfs geen vonkje, hij kon zijn magie niet voelen. De angst blokkeerde alles.
Wie was ze en wat gaat ze met me doen? raasde door Borgje's hoofd. Redjna zette zich verdedigend tussen Borgje en de onbekende dame. Zijn oren lagen plat naar achteren, zijn nekharen stonden stijf overeind en zijn blinkende tanden stonden dreigend bloot. Als de dame dichter kwam, zou Redjna haar aanvallen.
Snel trok Borgje zijn kleine mesje tevoorschijn dat hij normaal gebruikte voor het snijden van brood en vlees en stak het onhandig voor zicht uit. "Kom niet dichter bij! Ik heb niets gedaan, laat me met rust!" Hij wou snel terug weg lopen maar hoorde plots een vreemde vraag. "Waar zijn je ouders?" Haar stem klonk vriendelijk en uitnodigend, alhoewel Borgje iets vreemds in haar stem hoorde dat hij niet kon plaatsen. "Mijn ouders zijn bang van me. Ze zeiden dat ik weg moest gaan en nooit meer terug moest komen. Mijn papa heeft me zelfs met een bijl achtervolgt. Waarom wilt u dat weten?" Zei hij snel. Misschien was ze gestuurd door haar ouders om hem toch nog pijn te doen. Redjna blafte hard naar de dame, alsof ook hij wilde weten waarom ze dat vroeg. Borgje wist nog altijd niet goed of hij moest wegrennen of blijven. Maar toch besloot hij om te wachten wat de dame zou zeggen. En als ze toch dichter kwam, zou hij haar wel pijn moeten doen!
|
|
|
Post by Luna McFall on Aug 16, 2013 18:57:22 GMT
Post 6 Luna
Luna lachte zachtjes. ''Je kan mij geen pijn doen'' zei ze zachtjes. ''Ik ben hier niet om je te pijnigen, of om je überhaupt iets aan te doen'' Ze ruste haar hand zachtjes op de zijne. Ze keek naar het mes dat hij vast hield. ''Je bent net als ik, Ik kan je onderdak bieden en je leren hoe je met je krachten om moet gaan'' zei ze zachtjes. Ze zakte door haar knieën om hem niet te overheersen met haar lengte.
''Je pup is erg waakzaam. Hij mag ook meekomen. Mijn man en kinderen zullen je verwelkomen, we zijn allemaal het zelfde en niemand die het weet of zelfs mag weten. Want iedereen zou reageren als jouw ouders deden. Het is niet goed voor jou om hier te blijven.'' Sprak ze zachtjes en keek naar zwarte hond dat nog steeds tegen haar blafte en gromde. Ze glimlachte. ''Je mag er over na denken, als je graag bij ons wilt wonen kom dan naar de marktplein ik kan je vanuit mijn raam dan zien'' Zei ze. En ze stond weer op. ''Ik ga verder met het plukken van kruiden waar ik mee bezig was. Ik zie je later wel'' Zei ze en ze liep weg dieper het bos in opzoek naar de kruiden die ze nodig had.
|
|
|
Post by Luna McFall on Aug 16, 2013 18:58:14 GMT
Post 7 Redjna
Haar stem was lief en vriendelijk en toen ze haar hand op Borgje's arm legde, moest hij even blozen. Ze had fluweel zachte handen. Zijn armen bibberden en hij wist niet wat hij moest doen. Ze ging terug weg het bos in. Zou hij naar haar thuis gaan? Redjna was opgehouden met blaffen en stond vragend te kijken naar Borgje. Hij stak zijn mesje weg en bukte zich. "Wat denk je Redjna? Kunnen we de mooie mevrouw vertrouwen? Een lekker zacht bed zou wel eens goed kunnen doen. En ze zegt dat ze ook kan toveren. Misschien kan ze me wel leren hoe ik van het vuur vanaf geraak! Dan kunnen we terug naar huis!" Redjna blafte goedkeurend en begon samen met Borgje enthousiast te springen. "Wij gaan naar huis, wij gaan hui-uis!" begon Borgje te zingen. Met nieuwe opgewektheid vertrok Borgje terug richting stad.
In de stad aangekomen, ging Borgje regelrecht naar het marktplein en Redjna volgde hem op de voet. Hij nam wel de donkerste weggetjes en vermeide de grote markt. Misschien dat iemand hem wel herkende en wist dat hij een brood had gestolen. Al snel aan het marktplein en koos een plaatsje in een hoekje waar hij iedereen in het oog kon houden maar de mensen hem niet zo goed konden zien. En daar wachtte hij, tot hij de mooie dame nog eens zag.
Maar toch twijfelde hij of hij dit wel moest doen. Wat als de anderen niet zo lief zijn? Wat als ze hem ook gaan wegjagen zoals zijn familie of wat als hij per ongeluk iets verkeerds zou doen? Na een lange tijd nagedacht te hebben, had hij toch maar besloten om het iet te doen. Hij kwam uit zijn schuilplaats en wou juist de markt uitlopen toen: "Hey jij daar, stop meteen!" Een sterke arm greep hem bij zijn kraag en trok hem omhoog. "Jij bent die schooier die vanmorgen een brood van me heeft gestolen! Je betaald het me nu terug of ik hak je hand van je lijf!" Redjna beet de man in zijn kuiten maar snel bukte de bakker zich en nam ook Redjna bij zijn nekvel vast. "Dus het wordt je had eraf!" Angstig keek Borgje rond, hij moest iets doen maar wist niet wat! Het was zijn eigen stomme fout! Waarom heeft hij niet opgelet? De doodsangst kwam opzetten toen de bakker Redjna aan een touw vast bond en een groot met nam om zijn hand af te hakken...
|
|
|
Post by Luna McFall on Aug 16, 2013 18:58:46 GMT
Post 8 Luna
Luna greep de man bij zijn arm en duwde hem weg bij de jongen. Haar man stond achter haar. ''Hier heb je je geld, en nu wegwezen!'' Sprak hij, zijn diepe zware stem klonk luid en echode door de lege straten. Gouden munten viel op de straat stenen bij de voeten van de bakker.
Luna stond beschermend bij de jongen. Haar lichtbruine ogen keek in de ogen van de bakker. Ze wist dat hij bang was voor Dante. Dante die normaal geen vlieg kwaad deed stond er om bekend om iemand meer pijn te doen dan dat de bedoeling is, Dante die zijn kracht niet onder controle heeft en de sterkste is van de dorpelingen.
''Kom, de kinderen wachten'' sprak Dante, hij bood geen aandacht meer naar de bakker. Hij liep voorop en leidde zijn vrouw en zijn nieuwe pleeg kind naar hun huis. Opende de deur en hield 'm open voor zijn vrouw en kind. ''Flora! Zion! We zijn thuis!'' Luna zei luid ze liep naar de keuken waar de kinderen braaf op hun ouders wachtte aan de eet tafel. Luna glim lachte naar de jongen. ''Stel je zelf eens voor'' Zei ze zachtjes.
|
|
|
Post by Luna McFall on Aug 16, 2013 19:00:17 GMT
Post 9 Redjna
Borgje was blij dat de mooie mevrouw er tussen kwam. Ze had ook een heel sterke meneer bij en Borgje voelde zich meteen veilig. Geld viel op de grond en de bakker durfde niets meer te doen. Snel maakte hij Redjna los en volgde de mevrouw en meneer naar een huisje. Hij werd vriendelijk binnengelaten en gingen meteen naar de keuken waar lekkere geuren hen tegemoet kwamen. Met grote ogen staarde Borgje naar alles wat er in de keuken stond. Een grote pot die boven een vuur hing, een grote houten tafel waar twee andere kinderen aanzaten en alle kruiden en potjes die op de kassen lagen of aan de muur hingen. Het was lang geleden dat Borgje nog eens in een huis was geweest. "Stel jezelf eens voor." zei de vriendelijke stem en Borgje zag dat iedereen hem aan het aanstaren was. Hij kleurde rood van verlegenheid en verborg zijn gezicht in de rok van de dame. Met een heel klein stemmetje zei hij: "Ik ben Borwald, maar iedereen noemt me Borgje. En dat is mijn hondje Redjna."
Redjna voelde zich al helemaal thuis. Snel snuffelde hij overal, ging in alle hoekjes kijken en blafte speels naar alle rare spulletjes. Hij rook aan de andere kinderen en likte even aan hun handjes om te laten weten dat hij ze geen kwaad zal doen. Soms keek hij even naar Borgje, om te zien of zijn vriend niet wat hulp nodig had. Redjna kon rieken dat Borgje zich niet zo op zijn gemak voelde en ging dan maar naast Borgje staan.
Borgjes maag begon te rammelen van al het eten in de keuken en vroeg zich af of hij een stukje warm brood kon pakken. Hij keek nog even snel naar het stralend lachend gezicht van de mevrouw. Een warme gloed verspreide zich door heel zijn lichaam en Borgje wist dat deze mensen het goed met hem voor hadden. Snel gaf hij een knuffel aan de mooie dame en ging dan rustig zitten aan de tafel. "En wie zijn jullie?" vroeg hij aan zijn nieuwe broertje en zusje.
|
|
|
Post by Luna McFall on Aug 16, 2013 19:00:41 GMT
Post 10 Luna
Flora keek verlegen naar Borgje. ''I-ik heet Flora'' stotterde ze. Zion lachte naar zijn oudere zus. Wat hij vaker deed wanneer zij verlegen was en stotterde. ''Ik heet Zion'' zei hij vol trots. ''Mama had ons verteld over jou, dat ze je had gevonden in het bos'' Vertelde Zion.
Luna schepte het eten op de borden terwijl de kinderen onderling aan het praten was. Dante gaf zijn nieuwe zoon een stukje brood. Hij zag hoe Borgje naar het eten zat te turen. Luna zette de borden op de tafel en ging aan tafel zitten. ''We hebben onze namen nog niet verteld'' Zei ze. ''Ik heet Luna, en dit is Dante'' zei ze terwijl ze haar arm om haar man heen sloeg. ''Je mag ons bij onze namen noemen als je dat wilt, of je wilt Mama en Papa tegen ons zeggen dat maakt ons niet uit'' zei ze lachend en pakte een stukje brood van de schaal en nam er een hap van.
Ze zag aan haar kinderen dat ze erg blij waren met Borgje als hun nieuwe broer.
|
|
|
Post by Luna McFall on Aug 16, 2013 19:01:28 GMT
Post 11 Redjna
Borgje lachte verlegen terug naar Flora en keek vol trotsheid naar zijn nieuwe oudere broer. Het was leuk om terug een zusje en broer te hebben. Misschien kan hij hier toch nog zijn nieuwe thuis van maken.
Luna, zo zei de mooie mevrouw dat ze noemde, schepte eten op borden en Borgje keek ernaar met grote ogen. Zoveel eten had hij nog nooit gehad. En hij kreeg er zelfs een stukje brood bij. Dit moest toch wel de gelukkigste dag zijn van zijn leven. Snel had hij zijn eten op tot zijn maag vol zat. Redjna zat naast zijn stoel te janken. Hij had ook honger.
Redjna sprong tegen de stoel van zijn beste vriend. "Ik heb ook honger! Geef me alsjeblieft een stukje!" raasde er door zijn hoofd. Toen zag hij dat Borgje het bord met restjes op de grond zette, speciaal voor hem. Snel likte hij aan zijn hand om dank je wel te zeggen en at de rest van het bord op. Zo'n lekker vlees had hij nog nooit gegeten. Dit was een goede plek om te blijven, dacht Redjna en ging aan de voeten van Borgje liggen toen ook zijn buikje was rond gegeten.
"En wat moet ik nu doen?" vroeg Borgje aan zijn nieuwe mama. Hij was al zo lang alleen en wist niets meer van hoe het ging in een gezinnetje.
|
|
|
Post by Luna McFall on Aug 16, 2013 19:01:59 GMT
Post 12 Luna ooc: Zion is jonger dan Borgje Luna at haar bord leeg en keek hoe de kinderen aten, ze waren rustig voor hun doen, meestal zijn ze wat drukker, misschien omdat Borgje en Redjna in hun gezien is gekomen dat ze daarom iets rustiger zijn. Dante keek naar de hond. Hij schepte de laatste restjes uit de pannen in een bak, wat als voerbak dienden voor Redjna. Dante zette de bak met eten neer naast een bak met water. ''Kom maar, dit is jouw voerbak'' zei hij zachtjes tegen de hond. Luna keek naar haar man, hij hield van dieren, en vond het erg leuk dat er nu een hond in het gezin is. Ze hoorde Borgje's vraag. ''Je hoeft nu nog niks te doen, wen eerst maar even aan het feit dat je nu een warm onderdak hebt, en lekker kan eten, en dat je nu samen bent met een warm gezien. Je leert de regels wel in de tussen tijd. Flora zal jou je nieuwe slaap plaats laten zien'' Vertelde Luna. Luna had besloten dat Zion en Borgje samen een kamer zou delen en dat Flora alleen sliep, omdat ze een meisje was. Borgje en Zion slapen op de zolder en Flora in een kamertje naast de grote slaapkamer van haar ouders.
|
|
|
Post by Luna McFall on Aug 16, 2013 19:02:45 GMT
Post 13 Redjna
Redjna zag de etensbak staan en vloog vliegensvlug op het eten. Snel schrokte hij alles binnen en met een volle maag keerde hij zich om naar de nieuwe papa van zijn baasje en blafte goedkeurend. Speels huppelde hij nog langs de benen van Dante en volgde daarna zijn baasje naar waar hij ook zou gaan. Het was hier goed volgens Redjna en hij maakte met blafjes en likjes aan Borgje duidelijk dat hij hier nog wel een tijdje zou willen blijven.
Borgje aaide Redjna over zijn kop en zei dat hij hem moest volgen. Toen hij in de slaapkamer was moest hij bijna schreeuwen van geluk. Hij had nu een eigen bed! Een bed van hemzelf waar hij elke nacht in kan slapen, een zusje dat hij kon verdedigen en een kleine broer waar hij eens goed mee kon ravotten. 'Daar in dat bed mag jij slapen.' kwam er stil en verlegen over de lippen van Flora, ZIJN zusje. Hij draaide zich om en gaf snel een liefdevolle knuffel en een kusje op het voorhoofd van Flora. Daar moest ze om blozen en ze stond erbij alsof ze niet echt wist wat ze nu zou moeten doen. Daarna ging hij tevreden op zijn zachte, warme bed liggen. Redjna sprong ook op het bed en nestelde zich lekker warm in een bolletje tegen de zij van Borgje. 'We hebben eindelijk een beetje geluk Redjna. Deze mensen zijn lief. Ik denk dat we hier wel zullen blijven.' zei Borgje zachtjes tegen Redjna. Redjna geeuwde hard en gaf een paar likjes in het gezicht van zijn baasje. Zo vielen ze al snel met een glimlach en een warm gevoel in slaap, wachtend op de rest van hun nieuwe leven...
|
|
|
Post by Luna McFall on Aug 18, 2013 10:42:13 GMT
Post 14 Luna
De volgende ochtend klonk er hard gebonk op de houten voordeur. Het was een van de wachters, Dante was al wakker en volledig aangekleed. Hij opende de deur, de wachter wilde weten of zij iets hadden gehoord de afgelopen nacht, er was iemand vermoord, een jonge vrouw. Haar lichaam was in stukken verscheurd, de wachter dacht aan weerwolven. Dante vertelde de wachter dat zij niks hadden gehoord, wat ook waar was. De wachter ging weer verder om anderen mensen te vragen. Dante voelde Luna's hand over zijn rug glijden. ''Weerwolven?'' vroeg Luna. ''Weerwolven vallen niet zomaar mensen aan, het moet iets anders zijn geweest. Hoe dan ook, zolang het mysterie niet is opgelost wil ik dat jullie binnen blijven.'' sprak de man des huizes. Luna knikte, ze had geen zin om de hele dag binnen te zitten, en hoe moest ze dit aan de kinderen vertellen? Die lagen nog lekker te slapen. Dante greep zijn jas van de kapstok en en kuste zijn vrouw gedag. ''Ik zie je vanavond.'' sprak hij en verliet het huis, hij liep snel door de donkere steegjes, naar de Herberg. Eenmaal aangekomen ziet hij wat een bloederige zooi het daar is! Wachters en burgers stonden om de herberg verspreid. ''Wat is dit hier?!'' vroeg hij aan een van de wachters.
|
|
|
Post by Redjna on Aug 19, 2013 11:28:38 GMT
Post 15 Redjna
Borgje werd wakker gemaakt door Redjna die aan zijn neus was aan het likken. Hij jankte zachtjes. Voorzichtig keek Borgje naar Zion en zag dat hij nog sliep. "Sjt, je moet stilletjes zijn." Heel rustig kwam hij uit zijn bed en juist toen hij de kamerdeur wou openen hoorde hij dat er hard op de voordeur werd geklopt. Hij hoorde zijn nieuwe papa praten met een meneer en voor hij het wist ging de voordeur terug dicht. Redjna was zachtjes aan het janken en trappelde ongeduldig op zijn pootjes. Er was iets mis. Stilletjes ging hij de kamer uit en zag nog net hoe nieuwe papa vertrok. Redjna spurtte langs hem en begon ongeduldig door het hele huis te snuffellen. "Is er iets mis mama? Redjna doet raar en hij denkt dat er iets mis is." Vroeg Borgje aan zijn mama die er toch wat ongerust uitzag. Borgje, die wel wat gewend was aan gevaar, bleef rustig staan kijken naar zijn mama en vertrouwde op Redjna om hem te laten weten dat het gevaar dicht bij kwam.
|
|